Δηλαδή πόσο μυαλό θέλει για να καταλάβεις ότι η μείωση των πωλήσεων των μουσικών CD δεν οφείλεται μόνο στην πειρατεία? Αλλά κυρίως στο ότι το CD πλέον σαν μέσο αρχίζει να ξεπερνιέται τεχνολογικά. Προσωπικά το θεωρώ πρωτόγονο. (Μαζί και με τις ταινίες σε DVD)

Όταν οι mp3 players έχουν κατακλύσει την αγορά ή το computer για πολλούς έχει αντικαταστήσει τα κλασικά στερεοφωνικά συγκροτήματα, τι περιμένουμε να πάθει το CD? Για ποιον λόγο ο άλλος, όταν μπορεί να έχει πρόσβαση σε όλη την μουσική του συλλογή, των χιλιάδων τραγουδιών, με ένα (άντε δύο 🙂 ) κλικ, να κάθετε και να χτυπιέται και να αλλάζει το ένα CD πίσω από το άλλο? Ακόμη και σε καφετέριες, μπαρ, ραδιοφωνικούς σταθμούς κλπ, το mp3 είναι ήδη το κύριο μέσο.

Ας καθίσουν κάτω οι εταιρείες λοιπόν και να δούνε την πραγματικότητα και να σταματήσουν το ηλίθιο κυνήγι πειρατών. Ας κοιτάξουν πως να πουλάνε mp3 στο internet ή μέσω κινητού, με καλύτερο τρόπο και με περισσότερο σεβασμό στον χρήστη. Φυσικά χωρίς την ηλιθιότητα του DRM. Δηλαδή το CD γιατί δεν είχε κλείδωμα και το έπαιζες σε όποια συσκευή ήθελες και όσες φορές ήθελες? Το mp3 γιατί να έχει διαφορετική αντιμετώπιση? Μήπως γιατί η εταιρείες ακόμη ζουν στον κόσμο τους και το θεωρούν μέσο πειρατείας, παρά ένα μέσο κυκλοφορίας της μουσικής?

Και μην μας πούνε ότι αν δεν υπάρχει DRM θα αγοράζει ένας το mp3 και οι υπόλοιποι θα το αντιγράφουν από αυτόν. Μα και με τα προηγούμενα μέσα αυτό δεν γίνονταν πάλι? Από τις κασέτες κιόλας. Η ουσία είναι ότι όταν κάποιος γουστάρει ένα συγκρότημα, έναν καλλιτέχνη, θα πάει να τον πληρώσει έστω και τιμητικά. Όπως αγόραζε πριν το CD κι ας είχε την δυνατότητα να το αντιγράψει από τον φίλο του, ή να το αγοράσει από τον πειρατή της γειτονιάς του. Αν το mp3 έχει λογικό κόστος κι αν η διαδικασία αγοράς είναι απλή, οι μουσικόφιλοι θα πάνε να πληρώσουν ένα μέρος των mp3 που διαθέτουν. Είπαμε. Και μόνο για τιμητικούς λόγους στην δουλειά που έχει γίνει. Εγώ προσωπικά θα το έκανα. Δεν θα πλήρωνα όλα τα τραγούδια που διαθέτω, αλλά τουλάχιστον κάποια από αυτά θα τα πλήρωνα, γιατί γουστάρω το συγκρότημα. Και φυσικά θα πήγαινα να τα σκάσω για να το δω live. Θα αγόραζα ίσως και κάποιο μπλουζάκι.

Ποιο είναι το μειονέκτημα? Ότι οι άχρηστοι και οι σκυλάδες δεν θα πουλούσαν. Ποιος θα πήγαινε π.χ. να πληρώσει για την τελευταία “επιτυχία” της Βίσση ή της Βανδή ή του κάθε σαχλαμάρα ατάλαντου που έβγαλε ένα σουξέ και μετά από 2-3 μήνες εξαφανίζεται, αυτός και το σουξέ του? Έτσι κι αλλιώς και σήμερα λίγοι είναι αυτοί που θα πάνε να αγοράσουν αυτά τα CD. Δεν τους φταίνε οι μαύροι που πουλάνε τα CD. Αλλά η κακή ποιότητα της μουσικής τους.

Ακόμη και ο μεγαλύτερος οπαδός των σκυλάδικων έχει την στοιχειώδη νοημοσύνη να καταλάβει ότι το CD που του πουλάνε δεν αξίζει 20+ ευρώ, αλλά με το ζόρι τα 4-5 ευρώ που του το πουλάει ο μαύρος, κι αυτά τα κλαίει.