Με την ευκαιρία της χθεσινής κυκλοφορίας της The Daily, (την οποία όμως στο Ελληνικό app store δεν είδαμε ακόμη και δεν ξέρω αν θα δούμε) που υπόσχεται να αλλάξει τον κόσμο της δημοσιογραφίας, ας πω μερικά πράγματα όπως τα είδα εγώ στην χρήση του ipad, με παρόμοιες εφαρμογές.

Με το που πήρα το ipad, από τις πρώτες apps που κατέβασα ήταν αυτού του είδους. Wired, The Times, BBC news κτλ. Κι ένα ελληνικό περιοδικό που κυκλοφορεί πλέον για ipad, το byteme.digital.

Όλες αυτές οι εφαρμογές έχουν ενδιαφέρον, είναι παιχνιδιάρικες, εντυπωσιάζουν στην αρχή. Για 1-2 μέρες παίζεις με αυτές. Μετά όμως γυρνάς στην βάση. RSS feeds, flipboard, twitter  και παραδοσιακές HTML σελίδες. Προσωπικά δεν βρίσκω τον λόγο να διαβάσω τις ειδήσεις μέσα από μία εφαρμογή και μέσα από ένα συγκεκριμένο μέσο μόνο. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου, όταν την ίδια στιγμή μπορώ με έναν RSS reader (π.χ. Reeder) να διαβάζω τις ειδήσεις συγκεντρωμένες σε ένα σημείο, από ένα σωρό διαφορετικές πηγές.

Επίσης οι παραδοσιακές HTML σελίδες είναι πιο ευέλικτες στον τρόπο που τις βλέπουμε. Μπορούμε με διάφορους τρόπους να αφαιρέσουμε τα διάφορα σκουπίδια (διαφημίσεις π.χ), να εμφανίσουμε μόνο καθαρό κείμενο, να μεγαλώσουμε τα γράμματα όπως μας βολεύουν κτλ Μπορούμε επίσης να μοιράσουμε ένα post στον google reader, στο twitter, στο facebook κτλ Αντίθετα οι κλειστές εφαρμογές έχουν τους περιορισμούς τους.

Οπότε σε κόσμο που έχει μάθει να χρησιμοποιεί τα διάφορα εργαλεία του internet (RSS, twitter κτλ), αυτές οι εφαρμογές του χαλάνε την πιάτσα… Αντίθετα φαντάζομαι σε κόσμο που απλά μπαίνει σε συγκεκριμένα sites, δεν έχει ιδέα για RSS, για twitter κοκ, μια χαρά θα του κάθονται αυτές οι εφαρμογές.

Αλλάζει λίγο το πράγμα με τις μηνιαίες εκδόσεις ίσως. Αν υπάρχει ενδιαφέρον υλικό, μπορείς να κάτσεις μια μέρα να ξεφυλλίσεις, για παράδειγμα, το wired ή το byteme.digital. Αρκεί να μπορούν να ξεφεύγουν από την παγίδα να δίνουν μπαγιάτικη πληροφορία. Αλλά να το κάνεις καθημερινά αυτό, δεν νομίζω. Προσωπικά τουλάχιστον δεν μου κάθεται. Προτιμώ τον RSS reader μου.

Εκτός κι αν το περιεχόμενο είναι κάτι το φοβερό που θα αξίζει να το ξεφυλλίζω καθημερινά, ακόμη κι όταν φύγει ο εντυπωσιασμός από τα φρου φρου και τ’ αρρώματα.