Ένας άλλος πιασάρικος τίτλος θα ήταν “ΠΑΘΑΜΕ ΣΟΚ ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑΜΕ ΤΗΝ MODULAR CSS!!!!ENA!!1!!! ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ SURVIVOR; ΔΓΙΑΔOΣΤAI“. Αλλά δεν κάνω τέτοια εγώ κι επέλεξα έναν πιο… σοβαρούτσικο τίτλο.

Η… περιπέτεια μου στο να γράφω πιο σύγχρονο κώδικα συνεχίζεται. Μετά από το γερό σουλούπωμα στον κώδικα της PHP (έχει φτάσει σε αρκετά καλό σημείο) και ένα μικρό σουλούπωμα στην Javascript (έσπασε ο κώδικας σε μικρότερα αρχεία, για αρχή. Στο μέλλον πρέπει να το δω κι αυτό καλύτερα), ήρθε η ώρα της CSS.

Με την CSS δεν έχω και τις καλύτερες σχέσεις και δεν την συμπαθώ καθόλου. Ούτε αυτή εμένα. Με το που πατάω σε ένα αρχείο CSS να κάνω κάποιο edit, κρύος ιδρώτας με λούζει για το τέρας που θα αντικρίσω. Ενώ η ροδέλα του ποντικιού ετοιμάζεται για αύξηση της θερμοκρασίας από το ατελείωτο scrolling που πρόκειται να γίνει στα χιλιόμετρα του κώδικα. Εδώ ίσως κολλάει λίγο (λίγο λέμε) το “στα άδυτα της CSS”.

Κι έτσι μια μέρα είπα “Φτάνει! ΩΣ ΕΔΩ! Θα γραφτώ στο σωματεί…” Α, όχι… αυτό είναι από αλλού.

Μια μέρα είπα, λοιπόν, ότι πρέπει να βρω τρόπο να στρώσει κάπως η κατάσταση και το τέρας να υποταχθεί. Object Oriented CSS, Modular CSS και τέτοια, μου εμφανίζονταν (σαν οράματα) αρκετές φορές σαν έννοιες. Το έψαξα τελικά λίγο και βρήκα 2 πολύ καλές πηγές που μου δείχνουν τον δρόμο. Καταρχήν μια σειρά άρθρων του Zell Liew ([1], [2], [3]) με τον δικό του οδηγό για να γράψεις Modular CSS. Μου φαίνεται πολύ καλό μοντέλο και αυτό σκοπεύω να ακολουθήσω περίπου.

Ταυτόχρονα διαβάζω τον οδηγό του Jonathan Snook, “Scalable and Modular Architecture for CSS (SMACSS)” για να καταλάβω ακόμη περισσότερο την φάση (αν και είναι διαφορετικό μοντέλο από του Zell Liew, αλλά πατάει κι αυτός πάνω στο SMACSS αρκετά).

Άρχισα ήδη να εφαρμόζω στο framework μου το μοντέλο. Για αρχή έχω σπάσει όλο το τέρας σε επιμέρους αρχεία. Κάθε αρχείο και διαφορετικό compoment ή object. Ευτυχώς το τέρας το είχα σχετικά οργανωμένο με κάθε επιμέρους αντικείμενο γκρουπαρισμένο και με τα σχόλια του. Οπότε η διαδικασία ήταν σχετικά εύκολη με copy-paste του κάθε group κώδικα σε ξεχωριστό αρχείο. Το αποτέλεσμα είναι περίπου αυτό.

Αυτή ήταν η εύκολη δουλειά, αλλά πολύ σημαντική ώστε να μπορέσω τώρα πολύ πιο εύκολα να εφαρμόσω το namespacing για τις κλάσεις που προτείνει το μοντέλο του Zell Liew. Στην αρχή από τα μικρότερα και απλούστερα objects, φτάνοντας κάποια στιγμή στις πιο πολύπλοκες δομές.

Μετά από αυτό θα μπορέσω επιτέλους να τελειώσω με το Parrot Tunes και να αρχίσω ένα άλλο project που έχω στο μυαλό.