Μετά από πάνω από μήνα “αποτοξίνωσης” από το Mac OS (σαν βασικό σύστημα), μπορώ να πω τώρα πως είναι η ζωή με Linux (Ubuntu για την ακρίβεια).

Στην αρχή δεν ήταν εύκολα. Έπρεπε να προσαρμόσω το workflow μου στα νέα κόλπα. Και να λύσω κάποια πραγματάκια. π.χ. δεν είχε δει σωστά την motherboard μου και δεν δούλευε σωστά η διαχείριση της ψήκτρας αναλόγως την χρήση της CPU. Λύθηκε με λίγο ψάξιμο.

Για να συνηθίσω πιο εύκολα στο νέο περιβάλλον, έπαιξα λίγο με themes του Gnome που το κάνανε να μοιάζει πολύ με Mac OS (εικονίδια, χρώματα κτλ). Γρήγορα κατάλαβα ότι και αναξιόπιστο είναι και χωρίς νόημα.

Το γύρισα σε default και άρχισα να μπαίνω στην ουσία του Gnome και πλέον το λατρεύω. Απολαυστικά μινιμαλιστικό, χωρίς φρου φρου και αρώματα, έχει τα πράγματα όπως πρέπει. Κάτι Cinnamon και κάτι KDE δεν μπορώ να τα βλέπω, γιατί απευθύνονται σε Windows users και ακολουθούν την ίδια λογική.

Το Gnome ακολουθεί κάπως τα χνάρια του Mac OS, αλλά χωρίς να αντιγράφει. Επιβάλει τον δικό του χαρακτήρα τελείως. Θέλει λίγο χρόνο να συνηθίσεις, αλλά μετά δεν υπάρχει γυρισμός. Αν αρχίσεις να μαθαίνεις να δουλεύεις πολύ και με shortcuts είναι απόλαυση. Πλέον έχω και το dock στα αριστερά πάντα κρυμμένο. Στο πρώτο πλάνο είναι μόνο οι εφαρμογές μου και τίποτα άλλο.

Κι εδώ έρχεται το πιο χρήσιμο εργαλείο να βοηθήσει, που σου αλλάζει την ζωή. Το Albert, που είναι αντιγραφή του αντίστοιχου εργαλείου σε Mac OS (Alfred) και του spotlight. Ανοίγεις πολύ γρήγορα τις εφαρμογές σου, ψάχνεις τα αρχεία σου, ψάχνεις στο web (σε όποιο site θες, προσθέτοντας extensions). Απλά πατάς το συνδυασμό πλήκτρων που έχεις επιλέξει (εγώ π.χ. ctrl+space) και κάνεις την αναζήτηση. π.χ. γράφεις “gg ubuntu” και ψάχνει στο google. Πραγματικά σε κάνει πολύ πιο γρήγορο όλο αυτό.

Έτσι από πλευράς περιβάλλοντος έχω συνηθίσει γενικά και είμαι και πολύ καλύτερα από Mac OS.

Από πλευράς εφαρμογών ακόμη συνηθίζω. Για backup έχω βρει το cronopete που κάνει περίπου ότι κάνει και το time machine. Μαζί και με το timeshift που παίρνει snapshots του συστήματος. Έτσι έχω το κεφάλι μου ήσυχο.

Στον ήχο παιδεύομαι λίγο. Το Pulse Audio Volume Control πάνω κάτω κάνει την δουλειά του Audio Hijack. Να στέλνω δηλαδή τον ήχο από κάθε εφαρμογή σε όποιο ηχοσύστημα θέλω. Αλλά δεν είναι και πολύ stable και το interface του είναι άθλιο. Η ουσία είναι ότι η δουλειά γίνεται κι ελπίζω σε βελτίωση.

Για φωτογραφίες και γραφικά το gThumb κάνει περίπου ότι κάνει και το Preview στο Mac OS. Ενώ για περισσότερα υπάρχουν και το Gimp και Krita, που μια χαρά με βολεύουν.

Για video editing δεν έχω ακόμη δοκιμάσει. Αλλά το kdenlive μάλλον θα κάνει την δουλειά, όταν χρειαστεί.

Άγνωστο είναι αν θα με καλύψει το libreOffice (ή κάτι αντίστοιχο) για τις εργασίες μου στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Πέρυσι “αναγκάστηκα” να χρησιμοποιώ MS Office, γιατί χρειάζομαι τις μαθηματικές εκφράσεις και το βρήκα πιο βολικό, αντί να παιδεύομαι ψάχνοντας άλλες λύσεις. Στο Mac OS όμως υπάρχει MS Office. Σε Linux αναγκαστικά θα πρέπει να βρω άλλη λύση.

Το plan B βέβαια, είναι πάντα η χρήση Windows σε virtual machine. Το οποίο δεν το γλιτώνω έτσι κι αλλιώς, γιατί δυστυχώς οι τηλεσυνεδριάσεις στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο γίνονται αποκλειστικά με Skype for Business, το οποίο παίζει μόνο σε Windows (σε Mac OS ήταν αναξιόπιστη η έκδοση και σε Linux δεν υπάρχει καν)

Τέλος, για development, που είναι και η βασική μου χρήση, σαφώς και με Linux είμαι στο σπίτι μου. Δεν υπάρχει καλύτερο περιβάλλον, αν ασχολείσαι με προγραμματισμό (εκτός κι αν γράφεις εφαρμογές για Windows, Mac OS, iOS κτλ)

Για κερασάκι σε όλα αυτά είναι το gaming. Με το Proton στο Steam και το Lutris, σχεδόν τα πάντα από windows παιχνίδια, παίζουν και σε Linux. Οπότε σαφώς η κατάσταση, αν παίζεις κανα παιχνίδι που και που, είναι πολύ καλύτερη από το Mac OS.