Μια παραπάνω λόξα την έχω για τα πληκτρολόγια. Προσπαθώ πάντα να πάρω κάτι ποιοτικό (όσο μου επιτρέπει η τσέπη μου δηλαδή). Εργαλείο δουλειάς είναι. Θέλω να είναι όσο γίνεται καλύτερη και ευχάριστη η εμπειρία της πληκτρολόγησης.

Κάποτε είχα πάρει εκείνο το θρυλικό σπαστό πληκτρολόγιο της Microsoft. Πρέπει να είχα πάρει 2-3 τέτοια στην διάρκεια μερικών χρόνων και για διαφορετικά μηχανήματα.

Μετά ανακάλυψα τον κόσμο της Apple και πρέπει να είχα πάρει άλλα 2-3 διαφορετικά μοντέλα από Apple keyboards, με πρώτο αυτό στην φωτογραφία.

Στην συνέχεια έμπλεξα με τα μηχανικά πληκτρολόγια και ανέβηκα level (και δεν ξαναγυρνάω πίσω). Το τελευταίο μου ήταν ένα Roccat Ryos. Πάρα πολύ καλό, αλλά άρχισαν να αυτοκτονούν τα λαμπάκια του ένα-ένα, μετά από μερικά χρόνια.

Χωρίς λαμπάκια, δεν έβλεπα την τύφλα μου. Γκρι γράμματα σε μαύρα πλήκτρα, δύσκολο όταν δεν έχεις και την καλύτερη όραση. Οπότε είπα να πάρω νέο πληκτρολόγιο, να μην παιδεύομαι άλλο.

Κατέληξα τελικά στο Sharkoon Purewriter. Έχει RGB φωτισμό και Kailh Blue πλήκτρα. Πραγματικά, αυτά τα πλήκτρα ακούγονται σαν μουσική. Το κλικι κλικι τους είναι φανταστικό. Πολύ καλύτερα από τα Cherry MX που είχε το προηγούμενο. Ευχαριστιέσαι να γράφεις κώδικα.

Είναι πολύ πιο minimal από το προηγούμενο τέρας (Roccat) κι έχει χαμηλό προφίλ. Δεν χρειάζεται να έχεις κάποια βάση υποστήριξης μπροστά για να κάθονται τα χέρια σου. Είναι πολύ ξεκούραστο.

Δεν έχει έξτρα macro keys, αλλά από την προηγούμενη εμπειρία (που είχε έναν σκασμό σε τέτοια), δεν τα χρησιμοποιούσα ποτέ.

Ο φωτισμός έχει διάφορα profiles με αρκετά εφέ. Μπορείς να ανεβοκατεβάσεις την ένταση του, αλλά δυστυχώς δεν έχει κάποιο mode να σβήνει μόνο του μετά από λίγη ώρα, κάτι σαν screensaver. Πρέπει να θυμάσαι να το απενεργοποιήσεις μόνος σου. Μην καίνε τζάμπα τα λαμπάκια και φτάσουν να αυτοκτονούν και αυτά.

Αυτό που δεν ξέρω είναι αν θα είναι τελικά ανθεκτικό κι αν ο φωτισμός θα αντέξει περισσότερο αυτή την φορά. Θα τα ξαναπούμε σε 5 χρόνια 🙂

Για κλείσιμο, τι άλλο; Ένα βίντεο με το κλικι κλικι του… 🙂