Το τελευταίο post, είναι σαν να γράφτηκε στην αρχαιότητα. Το επόμενο ίσως γραφτεί… κανείς δεν ξέρει! Θέλω να αρχίσω να γράφω πιο συχνά, αλλά ας δούμε όμως πρώτα που βρισκόμαστε.

Ο εξαετής μαραθώνιος στο ΕΑΠ, έλαβε τέλος το καλοκαίρι (Είχα γράψει ένα σχετικό post, όταν ήμουν στα μισά). Με το πτυχίο πλέον στο χέρι (έστω ψηφιακά ακόμη μόνο, αφού η ορκωμοσία θα γίνει τον Φεβρουάριο), μπορώ να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη πάνω στο προπτυχιακό της Πληροφορικής του ΕΑΠ. Δεν νομίζω ότι θα άλλαζα κάτι ιδιαίτερο σε εκείνο το παλιό post, πέρα από το νέο παγιωμένο status στην αξιολόγηση των φοιτητών.

Η φάση με τον covid δημιούργησε μια νέα κατάσταση στην διαδικασία των εξετάσεων. Οι μισές περίπου ΘΕ έχουν πλέον μονίμως remote εξετάσεις. Μια πολύ περίεργη κατάσταση, βάζοντας πολλά ερωτηματικά ίσως για τα κίνητρα του Πανεπιστημίου, στο πως επέλεξε τις ΘΕ για remote. π.χ. το πρώτο έτος να έχει remote εξετάσεις (όταν πρέπει να εγκαταλείψουν όσο γίνεται λιγότεροι… πελάτες), ενώ στο 2ο και 3ο να έχει δια ζώσης (όταν πλέον δύσκολα κάποιος εγκαταλείπει). Ανεξαρτήτως χαρακτήρα και αναγκών του κάθε μαθήματος, που δεν βγάζει σχεδόν κανένα νόημα. π.χ. με ποια λογική γράφεις remote (και μάλιστα με το άθλιο σύστημα των multiple choices) στην ΠΛΗ12 (μαθηματικά) και δια ζώσης στην ΠΛΗ24 (Java), όπου η αξιολόγηση στην δημιουργία ενός ολοκληρωμένου project (στην λογική της ΠΛΗΠΡΟ), θα έπρεπε ήταν αδιαπραγμάτευτη.

Το Πανεπιστήμιο, όπως και όλα στο πλανήτη βέβαια (την εποχή μάλιστα του ΑΙ), μοιάζει εγκλωβισμένο σε ένα παλιακό σύστημα αξιολόγησης, που δεν βγάζει κανένα νόημα. Αντιθέτως χειροτερεύει, προσπαθώντας να πιάσουν την ανάγκη για σπουδές εξ αποστάσεως. Το να προσπαθείς να παριστάνεις ότι οι εξετάσεις είναι αξιόπιστες (με όποιον τρόπο επιτήρησης και να επιλεχθεί στη συνέχεια), την στιγμή που ο χαρακτήρας παραμένει παρόμοιος με τις δια ζώσης, τότε κάνεις μια τρύπα στο νερό. Το να έχεις εξετάσεις παπαγαλίας, σε ένα περιβάλλον remote εξετάσεων, τις καθιστά τελείως αστείες (ακόμη περισσότερο από πριν δηλαδή).

Δυστυχώς αυτή την στιγμή, η λύση στο πρόβλημα φαίνεται να αντιμετωπίζεται (και εδώ) με… αστυνομικού τύπου μέτρα. Θα αρχίζει να εφαρμόζεται ένα σύστημα proctoring. Δυστυχώς χωρίς να βλέπουμε έστω κάποια δείγματα εκσυγχρονισμού της λογικής της αξιολόγησης. Μπορεί να εξαιρέσει κάποιος, βέβαια, την ΠΛΗΠΡΟ, με όποια προβλήματα αν έχει κι εκεί, στο πως δουλεύει πρακτικά (βλέπε κυρίως το πρόβλημα του ότι ζητείται από νέους φοιτητές, με πιθανή μηδενική εμπειρία στον προγραμματισμό, να αξιολογηθούν πάνω σε ομαδικό project. Όταν κάποιος δεν έχει γράψει ποτέ μόνος του έστω 10 γραμμές κώδικα πάνω σε πραγματικό project, πρέπει να παριστάνει πως συνεργάζεται με άλλους).

Το άλλο δυστυχώς που είδα, ήταν ένα 4ο έτος, που οι ΘΕ έτρεχαν σχεδόν στον αυτόματο πιλότο. Δηλαδή κακή εφαρμογή των χρονοδιαγραμμάτων (καθυστέρηση στο ανέβασμα εκφωνήσεων των εργασιών, μεγάλες καθυστερήσεις στις διορθώσεις κτλ) και κακή επικοινωνία με καθηγητές (με mails να χάνονται σε κάποιες μαύρες τρύπες μάλλον). Αν και πολύ ενδιαφέρουσες ΘΕ (αφού πλέον ήταν πιο πρακτικές, αλλά και με πράγματα που ήθελες να μάθεις και είχες επιλέξει), χαλούσε πολύ διαδικαστικά το πράγμα. Όπως και από άποψης ύλης ήταν δυστυχώς κάπως πολύ φλου (κακός σχεδιασμός).

Μπορεί να φταίει βέβαια και η κούραση μας σαν φοιτητές που αποφοιτούσαμε και πλέον δεν είχαμε ούτε αντοχές να δεχτούμε τα όποια προβλήματα, αλλά και για να ψάξουμε για λύσεις σε αυτά. Οπότε, αν ποτέ δεν έπαιρνες απάντηση σε κάποια απορία σου, απλά έπαιρνες απόφαση ότι ποτέ δεν θα πάρεις. Απλά να φεύγει η χρονιά, να πάρεις το πτυχίο να ξεμπερδεύεις. Ευτυχώς είχαμε και την δική μας κοινότητα σαν φοιτητές, να βγάζουμε την όποια άκρη.

Σαν συμπέρασμα, κρατάω προσωπικά ότι για μένα είναι εξωπραγματικό ότι έβγαλα τελικά έναν τέτοιο πολύ απαιτητικό εξαετή μαραθώνιο. Για 6 χρόνια συνεχές καθημερινό διάβασμα (χωρίς αργίες, χωρίς διακοπές), αν εξαιρέσεις 1-2 μήνες τα καλοκαίρια, μέχρι να ξεκινήσει το επόμενο έτος (και πάλι τότε μπορεί να έπαιζε προετοιμασία).

Κρατάω τελικά ότι ο στόχος μου να αλλάξω level σαν προγραμματιστής, ήταν επιτυχημένος. Για μένα, το ΕΑΠ μου έδωσε αυτό που περίμενα να πάρω. Κάλυψη του θεωρητικού υπόβαθρου της επιστήμης της Πληροφορικής. Μου έδωσε πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ότι μπορώ να ασχοληθώ με το οτιδήποτε. Ότι δεν κολλάω σε κάποιες τεχνολογίες που τυχαίνει να γνωρίζω ήδη, αλλά ότι μπορεί να πάω και παρακάτω και αλλού. Δεν φοβάμαι (όχι όσο πριν τουλάχιστον) τις αλλαγές και τις νέες απαιτήσεις.

Οι Πανεπιστημιακές σπουδές στην Πληροφορική, για μένα, ήταν κάτι που ήθελα πάρα πολύ, αλλά για XY λόγους δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν στην ώρα τους. Έστω και καθυστερημένα, τουλάχιστον το κατάφερα. Και μάλιστα με πολύ καλύτερο τρόπο από όσο θα περίμενα, ότι είχα δυνατότητες. π.χ. σε κάποιες “μαθηματικές” ΘΕ, να στενοχωριέμαι γιατί πήρα 9 σε μια εργασία και όχι 10 (οι εξετάσεις είναι άλλο ζώο και ποτέ δεν έδωσα τόση σημασία, όσο έδινα στις εργασίες. Με αυτά που έγραψα παραπάνω, μπορεί να καταλάβει κάποιος το γιατί). Που όταν ξεκίνησα, πίστευα ότι ούτε 5 θα μπορώ να παίρνω στα μαθηματικά. Τελικά και ο τελικός μέσος όρος του πτυχίου, είναι πολύ πιο πάνω, και πάρα πολύ καλός, από όσο πίστευα. Βέβαια δεν πίστευα καν ότι θα καταφέρω να πάρω πτυχίο (όσο θυμάμαι την πρώτη σφαλιάρα που έφαγα στην ενδιάμεση της ΠΛΗ12 και που ήμουν ένα βήμα πριν τα παρατήσω, είναι κάπως αστείο πλέον).

Σε άλλα νέα, εδώ κι έναν χρόνο περίπου, εργάζομαι σε ένα e-shop και παίζω με χίλιες δυο διαφορετικές τεχνολογίες (PHP, JavaScript, Joomla, Yii, Laravel, Java κοκ) και με πάρα πολύ legacy κώδικα (από τον οποίο τρώω… άγριο ξύλο καθημερινά). Όπως είπα και παραπάνω, χωρίς το Πανεπιστήμιο, δεν θα έμπλεκα ποτέ, σε μια τέτοια φάση. Κατά τα άλλα, είναι μεγάλη πρόκληση να προσπαθώ να βγάλω άκρη και να το πάω παρακάτω.

Σε περισσότερα ακόμη νέα, προσπαθώ ταυτόχρονα να κάνω μαθήματα Java σε φίλους και είναι ένα ακόμη πράγμα που δεν θα πίστευα ποτέ ότι θα κάνω, αφού πίστευα ότι δεν το έχω καθόλου με την διδασκαλία. Αλλά θα δείξει έτσι κι αλλιώς η νεκροψία. Είναι πάντως μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία, την οποία ευχαριστιέμαι (και μαθαίνω κι εγώ καλύτερα Java, έτσι). Ίσως κάποια στιγμή προσπαθήσω να ανεβάσω και κάποια σχετική σειρά από video. Αν βρω νόημα σε αυτό, την στιγμή που δεν είναι καθόλου κάτι που λείπει από το internet. Αλλά για χαβαλέ, ίσως να άξιζε.

Τεσπα, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα μέχρι τώρα και ελπίζω να αρχίσω να γράφω πιο συχνά πλέον. Κάποιες… τεχνολογικές σφαλιάρες που τρώω καθημερινά, σίγουρα αξίζουν καταγραφής.

Are you a programmer who has struggled with documentation, debugging, and writing code? Well, struggle no more! Introducing chatGPT, the programmer’s new best friend. With its advanced natural language processing capabilities, chatGPT allows you to communicate with it in a natural, conversational way to get the information you need, faster than you can say “Stack Overflow”.

Need help with a tricky command or function? Just ask chatGPT and it will provide you with the relevant documentation, including examples and best practices. No more wasting time scrolling through pages of documentation or asking your coworkers for help. chatGPT has got your back.

Writing documentation for your own code can be a tedious and time-consuming process. But with chatGPT, you can get real-time feedback on how to improve your comments and documentation. Plus, chatGPT will even write the documentation for you if you’re feeling lazy. Now that’s what we call a win-win!

Stuck on a tough problem and not sure how to solve it? Just describe the problem to chatGPT and it will write the code for you! And if you’re not satisfied with your own code, chatGPT can even suggest improvements. Who needs coding bootcamps when you have chatGPT?

But wait, there’s more! chatGPT can even translate text from one language to another with high accuracy. So if you’re a non-native English speaker and have trouble writing technical documentation in English, chatGPT has got you covered.

With chatGPT by your side, you’ll be able to tackle any programming challenge with ease. So why wait? Give chatGPT a try and see how it can take your programming skills to the next level. Your future self will thank you!

Disclaimer: This post was written by chatGPT using the bullet points provided. It has expanded upon the original content to provide a well-written and informative post in English.

Η εξαγορά του Twitter, από τον Elon Musk, φαίνεται ότι έφερε ένα πολύ καλό στην υπόθεση των ανοιχτών τεχνολογιών. Δημιούργησε ένα μεγάλο κύμα μετακόμισης πολλών ανθρώπων, από το Twitter στο Mastodon.

To Mastodon είναι μια open source υλοποίηση ενός αποκεντρωμένου κοινωνικού δικτύου, βασισμένο στο ανοιχτό πρωτόκολλο ActivityPub. Σε μεγάλο βαθμό θυμίζει τον τρόπο λειτουργίας του Twitter, αλλά η δύναμη του είναι ότι ο κάθε χρήστης βρίσκεται σε διαφορετικό server. Όμως όλοι οι servers “μιλάνε” μεταξύ τους και οι χρήστες μπορούν να “ακολουθούν” χρήστες που βρίσκονται αλλού.

Μπορεί ο καθένας να στήσει το δικό του instance του Mastodon, που μπορεί να έχει συγκεκριμένη θεματολογία, να είναι προσωπικό, να ανήκει σε μια εταιρεία, σε έναν οργανισμό, σε ένα πανεπιστήμιο κοκ.

Έτσι είπα κι εγώ να δοκιμάσω. Υπάρχουν έτοιμες λύσεις σε διάφορες υπηρεσίες cloud (π.χ. Digital Ocean), που μπορείς πάρα πολύ εύκολα να στήσεις το instance σου. Υπάρχει όμως και ο τρόπος να το στήσεις σε docker, που είναι όμως παραπάνω φασαρία.

Το instance μου είναι αυτό (https://mstn.apps4net.eu) και το account μου αυτό (https://mstn.apps4net.eu/@YiannisKiranis)

Μπορεί κανείς να αρχίσει να ψάχνει για το Mastodon από εδώ.