Ένα χρόνο μετά και το Google+ έχει κερδίσει ένα tab στον browser μου, δίπλα στο Twitter. Στην αρχή προσπάθησα να το χρησιμοποιήσω όπως χρησιμοποιώ Twitter και Facebook. Λάθος. Ειδικά σε σχέση με το Facebook, δεν είναι καθόλου συγκρίσιμες υπηρεσίες. Παρ’ όλο που φαινομενικά έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά. Αλλά το Facebook έχει να κάνει κυρίως με επικοινωνία μεταξύ φίλων. Τουλάχιστον έτσι το χρησιμοποιώ εγώ και νομίζω ότι πρέπει να χρησιμοποιείται. Στην λίστα των φίλων έχω ελάχιστους μόνο πραγματικούς φίλους και γνωστούς. Δεν παρακολουθώ αγνώστους, αλλά και δεν γράφομαι σε σελίδες, groups, apps κλπ. Πολλές φορές μάλιστα το περιεχόμενο που κάνουν share δεν με ενδιαφέρει, οπότε πέφτει πολύ hide. Όλο και περιορίζω το τι μου εμφανίζεται. Στην ουσία στο τέλος το Facebook για μένα λειτουργεί κυρίως σαν messenger. Κι όσο εκεί μέσα είναι οι… πάντες είναι ο μόνος λόγος που δεν έχω απενεργοποιήσει ακόμη το account μου.

Από την άλλη στο Twitter προσθέτω κόσμο που μπορεί να με ενδιαφέρει τι γράφει και τι κάνει share. Είναι μια πηγή ενημέρωσης για μένα. Συνεχής ροή χρήσιμων πληροφοριών και ειδήσεων. Και κάπου εδώ εμφανίζεται το Google+ να προσφέρει μια καλύτερη εμπειρία σε αυτόν τον τομέα. Χωρίς όμως τον υπόλοιπο θόρυβο που έχει το Τwitter. π.χ τα posts που είναι μέρος ενός διαλόγου και είναι αδύνατο να βγάλεις νόημα, αφού η τεχνικά είναι ένα χάος. Ή απλά άσχετα σχόλια περί ανέμων και υδάτων που δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για μένα.

To Google+ δεν έχει αυτά τα ελαττώματα. Τεχνικά είναι καλύτερα σχεδιασμένο ώστε να παρουσιάζει χρήσιμα links, φωτογραφίες, videos κλπ. Στην ουσία είναι σε κάποιον βαθμό ένας νέος RSS reader, αλλά κυρίως είναι τα νέα Google Reader Shares. Πλέον βγάζει νόημα η κατάργηση τους από τον Google Reader. Στο Google+ δεν παρακολουθείς κάποιον για τα μικρά σχόλια που γράφει, αλλά γι’ αυτά που μοιράζει. Τα μικρά σχόλια με σκέτο κείμενο, φαίνονται άσχημα, χάνονται. Δεν έχουν την αμεσότητα που έχουν στο Twitter.

Στο Google+ δεν παρακολουθείς μόνο τους φίλους σου. Και να θέλεις να το κάνεις, είναι ελάχιστοι μέσα σε αυτό και πολύ πιο λίγοι αυτοί που το χρησιμοποιούν. Ούτε είναι για να βομβαρδίζεις με posts όπως κάνεις στο Twitter. Θα μοιράσεις κάτι ενδιαφέρον, θα ποστάρεις ένα link για ένα blog post σου, τέτοια πράγματα. Γενικά είναι για αυτούς που παράγουν κάποιο περιεχόμενο ή μοιράζουν κάποιο περιεχόμενο. Φωτογραφίες, videos, αρθρογραφία, ειδήσεις κοκ. 

Ειδικά με τις νέες mobile apps του Google+ που υπάρχουν για Android και iOS, όλη αυτή η φάση βγάζει ακόμη περισσότερο νόημα, αφού ο τρόπος παρουσίασης του περιεχομένου είναι φανταστικός. Google+ και Flipboard στέκονται δίπλα-δίπλα ώστε να προσφέρουν μια γρήγορη και όμορφη παρουσίαση για το τι τρέχει στον κόσμο.

Από την άλλη τα Hangouts On Air έρχονται να δώσουν ένα νέο νόημα στο podcasting αλλά και των συζητήσεων στα παράθυρα της πρωτόγονης συμβατικής τηλεόρασης. Πολύ εύκολα κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μαζευτούν και να συζητήσουν ένα συγκεκριμένο θέμα. Ενώ αυτή η συζήτηση γίνεται άμεσα προσβάσιμη σε όποιον ενδιαφέρεται να την παρακολουθήσει. 

Συμπέρασμα. Στην αρχή το Google+ μοιάζει σαν ένα αραχνιασμένο μέρος. Αλλά όσο χτίζεις τους κύκλους σου με ότι σε ενδιαφέρει, αρχίζει και αποκτά ζωή και γίνεται μια πλατφόρμα που έχει πολλά να προσφέρει στο μέλλον. Ειδικά όταν θα δώσει η Google στους developers ένα API. Το οποίο και σκέφτονται πολύ καλά πριν το κάνουν.

Η νέα συσκευή της Google, δεν είναι και τόσο νέα, σε σχεδίαση… Nexus Q είχαν πολύ πριν από την Google, οι Ood στο Doctor Who… 🙂

…τότε οι διάφοροι νόμοι του Μέρφυ κτλ μοιάζουν με παιδικά παραμυθάκια με happy end! Η ιστορία που θα διηγηθώ τώρα, είναι η απόδειξη…

Σε έναν εξωτερικό usb/firewire δίσκο (750gb) είχα την μουσικούλα μου. Πολύ μουσικούλα… Σαν καλός άνθρωπος της κενωνίας είχα φροντίσει αυτόν τον εξωτερικό δίσκο να τον κρατάω backup με το time machine. Στο οποίο κρατάω backup και όλο μου το σύστημα.

Ο δίσκος με την μουσικούλα λοιπόν αποφάσισε να τα κακαρώσει. Είναι ήδη πολύ γερασμένος άλλωστε. Από τους πρώτους εξωτερικούς που είχα πάρει. Το itunes άρχισε να κρασάρει. Είπα θα είναι τυχαίο και ότι φταίει το itunes. Μαζί όμως με το itunes κολλούσε και ο δίσκος και ολόκληρο το σύστημα, που έπρεπε να αποσυνδέσω τον δίσκο για να συνέλθει. Έτσι κατάλαβα ότι φταίει ο δίσκος. Ίσως ήταν και τυχαίο πρόβλημα στην σύνδεση. Και περίμενα να δω αν θα συνέλθει τελικά. Backup είχα δεν με απασχολούσε και αν θα χαλάσει.

ΛΑΘΟΣ! Μέσα σε όλα αυτά τα κολλήματα ήρθε το Time Machine να κάνει τα δικά του κόλπα. Έτσι για κάποιο λόγο το Time Machine αποφάσιζε ότι μετά από κάθε κόλλημα, τα αρχεία που έπρεπε να τραβήξει ήταν αλλαγμένα. Κι επειδή δεν είχε χώρο έσβηνε ότι είχε πριν. Μέχρι να καταλάβω τι παίζει, ο δίσκος αποφάσισε να ψοφήσει τελείως και το Time Machine είχε σβήσει και το backup. Μπράβοοοοοοοο!!!!

Δεν αγχωνόμαστε (τρόπος το λέγειν)… Ο δίσκος δεν έκανε κανέναν περίεργο θόρυβο (γκλιγκ-γκλογκ και τα ρέστα), οπότε μου έδινε ελπίδες ότι απλά τα έφτυσε το case. Χειρουργικά εργαλεία και ο δίσκος αποχωρίζεται το σπιτάκι του, να μπει σε άλλο case, να αντιγράψω τα data και όλα μια χαρά.

ΛΑΘΟΣ! Ο δίσκος συνέχισε να μην εμφανίζεται στο disk utility του Mac OSX. Μην τον είδατε τον Παναή. Δοκιμάζω ένα HD case, δοκιμάζω άλλο, δοκιμάζω πάλι στο παλιό ξεκοιλιασμένο case. Τίποτα. Το disk utility δεν έβλεπε χριστό. Κρύος ιδρώτας πλέον… Το ταψί με τα μακαρόνια έμεινε αφάγωτο… Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Καλείται ο καλύτερος γιατρός σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο κύριος Ubuntu Live CD. Μπορεί άλλωστε να φταίει το λειτουργικό που τυφλώθηκε. Κάνω boot με ubuntu, συνδέω τον δίσκο και…. ο δίσκος εμφανίστηκε!!! To πρόβλημα λύθηκε, ο πλανήτης σώθηκε και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…

ΛΑΘΟΣ! Ο δίσκος φάνηκε, τα περιεχόμενα εμφανίστηκαν, αλλά τότε κατάλαβα και το πραγματικό πρόβλημα που είχε. Μετά από λίγο κολλούσε… Οπότε η αντιγραφή του δίσκου ήταν αδύνατη. Με χίλιες δυο ακόμη δοκιμές φαίνεται ότι ο δίσκος σταματάει για κάποιον λόγο να δουλεύει. Σαν να έχει πρόβλημα τροφοδοσίας. Δεν σβήνει εντελώς. Είναι σαν να γκαζώνει και μετά να πατάει φρένο. Μάλλον τραβάει χειρόφρενο…. Η μόνη ελπίδα πλέον είναι να παίξει με κανα άλλο καλύτερο case ή αν μπει σε κάποιο κανονικό pc, ώστε ίσως να έχει καλύτερη τροφοδοσία. Αν φταίει αυτό…

Όσο για τα data, με το Data Rescue 3 φέρνω πίσω τα αρχεία του backup που έχει σβήσει το Time Machine και δείχνει να έχει σώσει τα περισσότερα. Επίσης υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό της μουσικής που υπάρχει και στο ipod, οπότε γίνεται επαναφορά κι από εκεί. Το κακό είναι όμως ότι όλη αυτή η διαδικασία φέρνει πίσω τα αρχεία χύμα. Χάνεται όλη η οργάνωση σε φακέλους που είχα, αλλά και οι βαθμολογίες στο itunes. (εκτός από τα αρχεία που θα φέρει από το iPod και με το κατάλληλο πρόγραμμα φέρνει τα πάντα) Ευτυχώς τα είχα με σωστό tagging οπότε μπορώ να εμπιστευτώ το itunes να κάνει πάλι μια ικανοποιητική οργάνωση.

Έγινε κάθε προσπάθεια να σωθεί ο ασθενής. Αλλά, πάσχα έρχεται, που ξέρεις? Ελπίζουμε πάντα σε ανάσταση. Ακόμη και στο Walking Dead οι νεκροί ανασταίνονται…

Το ηθικό δίδαγμα της υπόθεσης. Ποτέ δεν απενεργοποιούμε την επιλογή που έχει το time machine, ώστε να μας ρωτάει κάθε φορά που είναι να σβήσει παλιότερο περιεχόμενο. Μπορεί να είναι ενοχλητικό, αλλά τώρα θα είχα σωθεί.