Μετά από μερικούς μήνες που είχα ρίξει το vaio με το Ubuntu στις αράχνες, αφού το Mac Mini με το Mac OSX κέρδισε την μάχη του default computer, ήρθε η ώρα να θυμηθώ τα παλιά. Είχα ξεχάσει πως είναι να κάνεις το ένα να δουλέψει, το άλλο να εγκατασταθεί κλπ. Την περιπέτεια του Linux. Όχι πως υπάρχουν μεγάλα προβλήματα πλέον. Τουλάχιστον υπάρχουν λιγότερα από τα Windows.

Είμαι λοιπόν εδώ και μερικές μέρες στην Ξάνθη, για βόλτα και να κάνουμε και στο δίκτυο του ξαδέρφου μία ανανέωση. Είχαμε στήσει πέρισυ τέτοιο καιρό ένα wireless δικτυάκι από την ταράτσα του σπιτιού στην ταράτσα του γραφείου. Η περιπέτεια όμως αφορά το δικό μου laptop. Πλέον η υπερθέρμανση (και το σβήσιμο εξαιτίας της) έχει επιδεινωθεί πάρα πολύ. Πήγα να το ανοίξω μπας και το καθαρίσω, αν φτάει αυτό που δεν αερίζεται. Αλλά δεν κατάφερα να βρω τον τρόπο να το ανοίξω. Έβγαλα κάποιες βίδες, αλλά αυτό εκεί. Ερμητικά κλειστό. Ψάχνω στο internet να βρω κανένα how to, αλλά τίποτα. Αν γνωρίζει κάποιος κάτι για το πως ανοίγουμε ένα Sony Vaio BX197XP, ας βάλει μια φωνή.

Από την άλλη μου σφινώθηκε η ιδέα να προσπαθήσω να εγκαταστήσω Mac OSX στο Vaio!!! Μου είχε δώσει εδώ και καιρό ένα CDάκι ένας φίλος, το οποίο ισχυρίζονταν ότι είναι χακευμένη έκδοση του Mac OSX για x386. Το προσπάθησα. Με τα χίλια ζόρια (είχα να αντιμετωπίσω και την υπερθέρμανση και το σβήσιμο του laptop) ολοκληρώθηκε η εγκατάσταση, φαινομενικά χωρίς πρόβλημα, αλλά μετά το restart τζίφος. Δεν έκανε boot. Απογοήτευση. Μου κατέστρεψε και την εγκατάσταση του Ubuntu.

Έτσι, άντε πάλι να εγκαταστήσω Ubuntu, την ρημαδιασμένη την ΑΤΙ (ευτυχώς διορθώθηκε πλέον το πρόβλημα που υπήρχε όταν πρωτοβγήκε η 7.04), το Beryl κοκ. Δεν ήταν αναίμακτη η διαδικασία, αλλά πολύ καλύτερα από ότι παλιά. Αρκετά διορθωτικά updates έχουν βγει από τότε που είχα ξανακάνει εγκατάσταση.

Και ενώ όλα ήταν μια χαρά. Μου ήρθε καινούργια ιδέα. Α, ξέχασα να πω ότι μαζί με την παλιά εγκατάσταση του Ubuntu, όταν πήγα να βάλω το Mac OSX, στον άλλο κόσμο πήγε και η εγκατάσταση των Windows. Να ζήσουμε να τα θυμόμαστε. (όχι πολύ όμως, ε?) Το laptop έχει 2 80ρηδες δίσκους. Στον ένα είχα το Ubuntu και στον άλλο τα Windows. Οπότε το Mac OSΧ πήγε να μπει στην θέση των Windows.

Η ιδέα λοιπόν ήταν, αφού ο ένας από τους 2 δίσκους μένει στο laptop αχρησιμοποίητος, καλύτερα να τον βγάλω και να τον βάλω σε κανένα USB case, να τον έχω για μεταφορά data. Έλα όμως που στον δίσκο που έβγαλα είχε γραφτεί ο MBR κι έτσι χτυπούσε ο GRUB και δεν έκανε boot στο ubuntu. Δεν κάθισα να ψάξω τρόπο επιδιόρθωσης. Επανεγκατάσταση από την αρχή. Το μάθαμε το κόλπο άλλωστε!

Πάνω στο update όμως του Ubuntu έσβησε το laptop από την υπερθέρμανση και πήγε υπερ πίστεως ο Firefox. Δεν ανοίγει πλέον. Εγκατάσταση άλλη δεν ξανακάνω γιατί βαρέθηκα, οπότε τώρα είμαι με Opera. Δεν μπορώ να πω τελικά ότι μου αρέσει ιδιαίτερα σαν browser. Ειδικά τώρα που γράφω στο WordPress μου κάνει κάτι κουφά. (δεν αλλάζει γραμμή)

Γενικά όπως καταλαβαίνεις μου έχει σπάσει τα νεύρα το laptop. Θέλει οπωσδήποτε επιδιόρθωση και δυστυχώς έχει λήξει εδώ και πολύ καιρό και η εγγύηση.

Από την άλλη έβαλα linux στο laptop του ξαδέρφου. Ενώ δοκίμασα και για πρώτη φορά να βάλω Windows XP με VMware. Να υπάρχουν για ιδιαίτερες περιπτώσεις. Τελικά παίζει μια χαρά η φάση και είναι και πολύ εύκολη η εγκατάσταση. Εγκαταστείς τον VMware Player μέσω automatix και μετά πας εδώ και φτιάχνεις μια Virtual Machine. Ένα αρχείο VMX δηλαδή. To ανοίγεις με τον VNware player, βάζεις το CD των windows και αρχίζεις την εγκατάσταση, όπως θα έκανες σ’ ένα κανονικό PC.

Επιτέλους αυτό που νοιώθουμε όταν ακούμε συμβατικό (ξέρετε, αυτή η πρωτόγονη συσκευή, που δυστυχώς έχει ακόμη λόγο ύπαρξης στα αυτοκίνητά μας) ραδιόφωνο, έγινε μετρήσιμο. Δεν είχα κάτσει να σκεφτώ τι με ενοχλεί. Αλλά σήμερα διάβασα ένα ποστ του ANemos, αναδημοσίευση από Ελευθεροτυπία. Και αποκαλύφθηκε όλη η αλήθεια. Η ποικιλία των τραγουδιών που παίζουν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, είναι τραγική. Γι’ αυτό βαριέμαι πολύ γρήγορα όταν κάθομαι ν’ ακούσω έναν ραδιοφωνικό σταθμό. (Μέσα από το Ιντερνετ πάντα. Μην ξεχνιόμαστε. Δεν έχω καν ραδιοφωνική συσκευή στο σπίτι. Άλλωστε στην Πτολεμαϊδα ΟΛΟΙ οι σταθμοί είναι για τα μπάζα και δεν ακούγεται κανένας τους. Ευτυχώς έχουμε το άγιο internet.)

Οι τυπάδες αυτοί, των σταθμών των playlist, των σταθμών των hit κοκ, είναι εγκληματίες της μουσικής. Και τολμάνε οι διάφορες εταιρείες (που ευθύνονται γι’ αυτούς τους σταθμούς) να μας μιλάνε για “πειρατεία που σκοτώνει την μουσική”. Κοιτάξτε τα μούτρα σας κύριοι. Ναι ρε. Είμαστε πειρατές, γιατί γουστάρουμε ν’ ακούμε μουσική. Γιατί μας αρέσει να ψάχνουμε νέες μουσικές. Γιατί έχουμε ξεκολλήσει από το πρωτόγονο μοντέλο σας των ΜΜ”Ε” με τις κλειστές playlists. Από το πρωτόγονο μοντέλο των CD, σαν μέσο κυκλοφορίας της μουσικής. Γιατί οι τιμές που πουλάτε την μουσική, είναι απαγορευτική για εμάς που θέλουμε να έχουμε ποικιλία σε αυτά που ακούμε. Που δεν θέλουμε ν’ ακούμε τα ίδια και τα ίδια.

Ανατριχιάζω στην ιδέα να είχε επικρατήσει το μοντέλο που θέλουν να επιβάλουν οι εταιρείες. Φανταστείτε έναν κόσμο που παλιά δεν θα μπορούσαμε να ανταλλάσουμε βινύλια, κασέτες, CD μεταξύ φίλων, για να ακούμε νέες μουσικές. Να επηρεάζει ο ένας τον άλλο. Να παίρνουμε νέες ιδέες. Πως θα ήταν τα ίδια τα συγκροτήματα, μέσα σ’ ένα αποστειρωμένο περιβάλλον χωρίς επιρροές από άλλους μουσικούς. Φανταστείτε έναν κόσμο που δεν θα είχε προχωρήσει στην επανάσταση των mp3 και των p2p δικτύων, που βελτιώνει στην σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη του μορφή την ανταλλαγή μουσικών εμπειριών. Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς το δικτυακό ραδιόφωνο, ή των υπηρεσιών τύπου last.fm που μπορείς να ακούσεις πράγματα που δεν θα μπορούσες να ακούσεις ποτέ αλλιώς. Είναι και πρόσφατη η κίνηση των εταιρειών να επιβάλουν υπέρογκα τέλη και να σκοτώσουν έτσι (στην ουσία) το δικτυακό ραδιόφωνο.

Και αφού τα φανταστείτε όλα αυτά, ξαναδείτε το αποστειρωμένο περιβάλλον των συμβατικών ραδιοφωνικών σταθμών που θεωρούν ότι είναι και σύγχρονο αυτό που κάνουν. Θεωρούν ότι είναι… trendy, νεανικοί σταθμοί. Ενώ στην πραγματικότητα είναι σάπια απομεινάρια μιας άλλης εποχής.

Κάτι τέτοιες υπηρεσίες (flickr κλπ) δεν μου πολυ γέμιζαν το μάτι. Αλλά τελικά είναι πολύ κουραστικό να ανεβάζεις photos στο blog. Οπότε ανεβάζεις ολόκληρα albums στο Picasa Web Albums και τελειώνεις. Ειδικά το plugin που υπάρχει για το iPhoto είναι ότι πρέπει. Πατάς export και έληξε το θέμα. Μετά στο blog βάζεις απλά το link ή το embed για το slideshow. Άρχισα λοιπόν να περνάω κάποιες photos. Για αρχή ρίξτε μια ματιά στο περυσινό διήμερο της ΚΝΕ στον Γράμμο, μιας και πλησιάζει το φετινό.